Mensen verlangen vaak naar geluk en voelen zich ongelukkig. Het zijn inderdaad harmonieuze interpersoonlijke relaties die ons gelukkig maken en ongezonde of onopgeloste interpersoonlijke relaties die ons verdrietig maken.

En degenen die echt gezegend zijn, zijn degenen die leven in een netwerk van harmonieuze en functionele interpersoonlijke relaties. Helaas is de realiteit dat er maar weinig van zulke mensen bestaan. Ongezonde en kwalitatief slechte relaties volgen ons ons hele leven. Pesten in gezinnen, partners, vrienden en vooral op school en op het werk is alarmerend.

Disfunctionele relaties leiden tot frustratie en liefdesverdriet. Hoe kunnen disfunctionele relaties hersteld worden? We kunnen onze families niet kiezen. We kunnen van baan veranderen, maar in sommige situaties brengen we onszelf in gevaar.

Aan de andere kant verwachten we vaak meer van onze relaties dan we eigenlijk krijgen. We projecteren bijvoorbeeld veel persoonlijke ambitie in relaties en verwachten tegelijkertijd dat er voor ons gezorgd wordt. Soms kan het geen kwaad om eenzaamheid te accepteren. Dit betekent niet eenzaamheid in de zin van anderen vermijden en je min of meer als een sociopaat gedragen, maar eenzaamheid in de zin van niet verwachten dat anderen ons geven wat ze ons niet kunnen of zelfs niet geven.

Mensen die met zichzelf kunnen omgaan, niet bang zijn voor eenzaamheid en zonder problemen in eenzaamheid kunnen functioneren, zijn in feite vaak empathischer en in wezen pro-socialer.

Hoe zit het met alleen zijn? Zonder verwachtingen of teleurstellingen. Laat los en concentreer je op het zinvol gebruiken van je tijd, zonder afhankelijk te zijn van de deelname van anderen. Als je anderen niet in je intieme zone brengt, zul je zeker veel interpersoonlijke relaties ten goede veranderen. Wees onafhankelijk en verantwoordelijk.