Het begin van een relatie is verliefd worden, en daarmee komt het verlangen om de ander voor het eerst tot het einde te vergeven, om zelfs de grootste gebreken over het hoofd te zien en vooral om alles aan hem of haar lief te hebben. Maar wat als je partner aan een depressie lijdt? Waar ligt de grens tussen wanneer je nog uit alle macht van je partner kunt houden en wanneer het je al aan het beschadigen is?

Als je een partner vindt die regelmatig depressief wordt, dan is dat waarschijnlijk geen pure liefde voor jou, maar hangt het nauw samen met een verlangen om via de relatie van de depressie af te komen. Misschien is dat in eerste instantie niet eens de bedoeling. De ander voelt zich gewoon op zijn gemak bij jou, dat de zware psychische toestand wel even zal afnemen en dat het deze keer eindelijk goed zal komen. Hij is er gewoon van overtuigd dat jij hem eruit kunt halen. Deze situatie kan in het beste geval weken duren, in het slechtste geval maanden. Het lijkt gepast om in het beste geval te schrijven, maar hoe eerder je je dit realiseert, hoe minder pijnlijk de breuk zal zijn.

Liefde als alibi

.
Als je partner eraan gewend raakt dat jij soortgelijke problemen hebt, wordt het moeilijker voor hem of haar om je los te laten. Zijn positie van liefde voor jou kan leiden tot emotionele manipulatie en zelfs chantage. Hij beseft zelf misschien niet altijd dat hij niet alleen van jou houdt, maar ook van het idee dat jij hem uit de problemen kunt halen.

Energiestofzuigers

.
Zo iemand wordt al snel een energiestofzuiger. Als je teruggaat naar een slechte staat of stemming, zul je niet genoeg energie hebben en zul je het ergens vandaan moeten halen. En die bron ben jij. Het begint met de kleine dingen. Hij wil gaan liggen, dus ga jij boodschappen doen. Hij is moe en wil slapen, dus doe jij de afwas. Je doet iets op kantoor zodat hij niet in het openbaar hoeft te zijn. Jij doet iets op kantoor zodat hij niet in het openbaar hoeft te zijn. Hoe zit het met zijn excuses? Hij is niet in orde. Maar je bent niet verplicht om op eigen kosten voor hem te zorgen. Als hij geestelijk gehandicapt is, moet je dat wel. Constante zorg.