Mijn man en ik daten sinds 2017. Hij was altijd de leukste jongen, zelfs toen hij niet de knapste, klassieke \’shampoo\’ jongen was die altijd perfect verzorgd moest zijn. Toch was hij aantrekkelijk voor mij, en twee weken geleden begon hij zich vreemd te gedragen en aanrakingen te vermijden. Ik stapte in bed en vroeg hem of er nog iets was. Toen hij merkte dat ik naast hem lag, deinsde hij terug en verborg zijn mobieltje. Hij zuchtte en zei dat hij moe was. Dit was niets voor hem, dit was normaal gedrag. Hij was boos op me.

Ik vroeg hem wat er aan de hand was, maar hij negeerde me. We gingen daarna allebei naar bed, maar ik had een slecht gevoel. De volgende dag ging ik naar zijn werk om een snack voor hem te kopen en me te verontschuldigen als ik iets verkeerd had gedaan. Ik vroeg een van zijn collega\’s, die een goede vriendin van hem was, of ze hem had gezien. Ze zei dat ze hem vandaag niet had gezien. Ze vroeg of hij ziek was en ik zei dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Ik sms\’te hem en hij reageerde niet; ik belde hem twee keer maar hij nam niet op.

Ik werd bezorgd dat hem misschien iets was overkomen. Ik zocht op internet naar recente ongelukken en hoopte vooral dat zijn auto niet in het nieuws was. Toen ik niets kon vinden, belde hij me. Toen ik zijn stem hoorde, haalde ik opgelucht adem. Toen werd ik boos. Ik vroeg hem waar hij was en hij zei dat hij op zijn werk was. Hij had duidelijk tegen me gelogen en ik voelde me verraden, maar misschien reageerde ik te heftig. Ik bood aan om hem wat te eten te geven, maar hij zei dat ik dat niet moest doen omdat hij geen honger had. Ik ging naar mijn auto, schreeuwde naar hem en vroeg waar hij was. Hij zei dat ik gek was en beschuldigde me van vreemdgaan. Ik voelde me ziek en hing op. Ik ben nog steeds van streek en weet niet echt wat ik ervan moet denken.