In het artikel van vandaag ga ik in op de problemen waar mensen zonder kinderen en mensen met kinderen mee zitten. Zijn er kinderen in cafés of niet? Het is onmogelijk om deze vraag definitief te beantwoorden, want er zijn twee kanten van de medaille.

Vanuit het perspectief van iemand zonder kinderen is dit onbegrijpelijk. Je zit in een café te kletsen onder het genot van een kopje koffie als een klein jongetje van achteren tegen je stoel schopt terwijl zijn moeder ook maar een slokje koffie probeert te nemen. Of je zit en drinkt je koffie, maar je maakt je meer zorgen of een rondrennend kind koffie op je schoot zal morsen. Of je bent in het café omdat je even op adem moet komen na een dag werken, maar je maakt je meer zorgen omdat de baby al 20 minuten huilt en de moeder er niets aan lijkt te willen doen.
Aan de andere kant is er een moeder met een eenjarig kind die de gewoonte om koffie te drinken in het café wil behouden, maar niet zoveel als voorheen. Tenzij de baby slaapt, is het onwaarschijnlijk dat ze haar koffie ter plekke kan opdrinken. In plaats daarvan krijgen ze het advies om de koffie mee te nemen en terug te brengen wanneer ze hem nodig hebben. Als alternatief ontmoeten sommige moeders vriendinnen zonder kinderen in een café. De vrouwen proberen een gesprek aan te knopen, maar het kind blijft huilen en lijkt niet echt van het moment te genieten.
Moeders die op deze manier tijd proberen door te brengen met hun kinderen in cafés, krijgen vaak afkeurende blikken en kritische opmerkingen. Vrouwen zonder kinderen zijn minder begripvol en minder blij dat ze de caféruimte met hun kinderen moeten delen.

Onmiddellijk kun je zeggen dat moeders met kinderen het recht hebben om daar te zijn, maar wat zegt de sociale norm? Het antwoord is hier niet zo duidelijk. We moeten zeggen dat wanneer we in een café zijn, we de andere klanten van het etablissement niet mogen beperken, maar als kinderen tussen de tafels rennen, huilen of schreeuwen, beperken we de rust en de essentie van het café voor andere klanten. Hier moeten we zeggen dat dit de verkeerde benadering is.
Hier komen we tot de kern van de zaak. Natuurlijk hebben moeders met kinderen het recht om met hun kinderen naar een café te gaan en daar tijd door te brengen. Als het kind rondrent tussen de tafels, huilt of schreeuwt, kan dat maar één ding betekenen: dat het kind niet naast de moeder mag zitten.
Als het kind naast de moeder zit te tekenen, melk of chocolademelk drinkt, de kleine nog in de kinderwagen ligt te slapen, gewoon toekijkt, of als in de armen van de moeder liggen voldoende is, is er niets aan de hand. Anders, als het kind duidelijk aangeeft dat het niet in het café wil zijn, verlaat dan de ruimte en houd rekening met andere klanten.
Laten we eerlijk zijn, je bent niet in het café voor het geluk of plezier van je kind. Als dat het geval is, koop dan een koffie en ga wandelen.